در 25 آگوست 1991، این نامه تاریخی به گروه خبری MINIX از طرف توروالدز ارسال شد:
از : لینوس بندیکت توروالدز
به: گروه خبری MINIX
موضوع: بیشتر چه چیزی را میخواهید در MINIX ببینید؟
خلاصه: نظرخواهی کوچک در مورد سیستم عامل جدید من
با سلام به تمام استفاده کنندگان از MINIX
من در حال تهیه یک سیستم عامل رایگان فقط به عنوان سرگرمی و نه به بزرگی و حرفه ای GNU برای دستگاههای 386 و 486 هستم. این کار از آوریل شروع شده و درحال آماده شدن است. من مایلم تا نظرات کاربران را در مورد چیزهایی که در MINIX دوست دارند یا ندارند، جمع آوری کنم. زیرا سیستم عامل من حدودا شبیه آن است. مانند ساختار سیستم فایل مشابه و چیزهای دیگر... من اکنون bash نسخه 1.08 و GCC نسخه 1.40 را به آن منتقل کرده ام و به نظر میرسد که کار میکند. من در عرض چند ماه چیزی آزمایشی درست کرده ام و مایلم بدانم که کاربران بیشتر به چه قابلیتهایی نیاز دارند؟ من از هر پیشنهادی استقبال میکنم. ولی قول نمی دهم همه آنها را اجرا کنم. لینوس
همانطور که در این نامه پیداست، خود توروالدز هم باور نمی کرد که مخلوقش آنقدر بزرگ شود که چنین تحولی در دنیا ایجاد کند. لینوکس نسخه 0.01 در اواسط سپتامبر 1991 منتشر شد و روی اینترنت قرار گرفت. شور و اشتیاقی فراوان حول مخلوق توروالدز شکل گرفت. کدها دانلود شده، آزمایش شدند و پس از بهینه سازی به توروالدز بازگردانده شدند. لینوکس نسخه 0.02 در پنجم اکتبر به همراه اعلامیه معروف توروالدز آماده شد:
از : لینوس بندیکت توروالدز
به: گروه خبری MINIX
موضوع: کدهای منبع رایگان هسته مشابه MINIX
آیا شما از روزهای زیبای MINIX 1.1 محروم شده اید؟ هنگامی که مردها مرد بودند و راه اندازهای دستگاه خود را خودشان مینوشتند؟ آیا شما فاقد یک پروزه زیبا هستید و می میرید تا سیستم عاملی داشته باشید تا بتوانید آنرا مطابق با نیازهای خود در آورید؟ اگر اینگونه است، این نامه برای شما نوشته شده است.
همانطور که ماه پیش گفتم من در حال کار بر بروی یک سیستم عامل رایگان مشابه MINIX برای کامپیوترهای 386 هستم. این سیستم عامل اکنون بجایی رسیده است که قابل استفاده است و مایل هستم که کدهای منبع را در سطح گسترده تر پخش نمایم. این نسخه 0.02 است ولی من موفق شده ام که نرم افزارهای Bash، GCC، GNU-Make، GNU-sed، Compress و غیره را تحت آن اجرا کنم. کدهای منبع این پروژه را میتوانید از آدرس nic.funet.fi با آدرس 128.214.6.100 در دایرکتوری pub/OS/Linux پیدا کنید. این دایرکتوری همچنین دارای چند فایل README و تعدادی باینری قابل اجرا تحت لینوکس است. تمام کدهای منبع ارائه شده است زیرا هیچ یک از کدهای MINIX در آن استفاده نشده است. سیستم را میتوانید همانطور که هست کامپایل و استفاده کنید. کدهای منبع باینری ها را هم میتوانید در مسیر pub/GNU پیدا کنید.
لینوکس نسخه 0.03 پس از چند هفته آماده شد و تا دسامبر، لینوکس به نسخه 0.10 رسید. هنوز لینوکس فقط چیزی کمی بیشتر از یک فرم اسکلت بود. این سیستم عامل فقط دیسکهای سخت AT را پشتیبانی میکرد و ورود به سیستم نداشت و مستقیما به خط فرمان بوت میشد. نسخه 0.11 خیلی بهتر شد. این نسخه از صفحه کلیدهای چند زبانه پشتیبانی میکرد، دیسکهای فلاپی و کارتهای گرافیکی VGA، EGA، هرکولس و... نیز پشتیبانی میشدند. شماره نسخه ها از 0.12 به 0.95 و 0.96 افزایش پیدا کرد و ادامه یافت. بزودی کد آن بوسیله سرویس دهنده های FTP در فنلاند و مناطق دیگر، در سرتاسر جهان منتشر شد.
مقایسه و توسعه
بزودی توروالدز با مقایسه هایی از طرف اندرو تاننباوم، معلم بزرگی که MINIX را نوشته بود، مواجه شد. تاننباوم برای توروالدز مینویسد:
“من بر این نکته تاکید دارم که ایجاد یک هسته یکپارچه در سال 1991 یک اشتباه پایه ای بود. خدا را شکر که شما شاگرد من نیستید، واگر نه برای چنین طرحی نمره بالایی نمی گرفتید.”
توروالدز بعدا پذیرفت که این بدترین نکته در توسعه لینوکس بوده است. تاننباوم یک استاد مشهور بود و هرچه که می گفت واقعیت داشت. ولی وی در مورد لینوکس اشتباه میکرد. توروالدز کسی نبود که به این سادگی ها پذیرای شکست باشد.
تاننباوم همچنین گفته بود : “لینوکس منسوخ شده است”.
اکنون نوبت حرکت نسل جدید لینوکس بود. با پشتیبانی قوی از طرف اجتماع لینوکس، توروالدز یک پاسخ مناسب برای تاننباوم فرستاد :
“شغل شما استاد دانشگاه و محقق بودن است و این بهانه خوبی برای برخی مغز خرابکنی های MINIX است.”
و کار ادامه یافت. بزودی صدها نفر به اردوگاه لینوکس پیوستند. سپس هزاران نفر و سپس صدها هزار نفر. لینوکس دیگر اسباب بازی هکرها نبود.
منبع : technotux.com
“ابتدا تو را نادیده میگیرند، سپس مسخره ات میکنند و بعد با تو می جنگند. ولی در نهایت پیروزی از آن توست” گاندی
در سال 1991 در حالی که جنگ سرد رو به پایان میرفت و صلح در افقها هویدا میشد، در دنیای کامپیوتر، آینده بسیار روشنی دیده میشد. با وجود قدرت سخت افزارهای جدید، محدودیت های کامپیوترها رو به پایان میرفت. ولی هنوز چیزی کم بود...
و این چیزی نبود جز فقدانی عمیق در حیطه سیستم های عامل.
داس، امپراطوری کامپیوترهای شخصی را در دست داشت. سیستم عامل بی استخوانی که با قیمت 50000 دلار از یک هکر سیاتلی توسط بیل گیتز (Bill Gates) خریداری شده بود و با یک استراتژی تجاری هوشمند، به تمام گوشه های جهان رخنه کرده بود. کاربران PC انتخاب دیگری نداشتند. کامپیوترهای اپل مکینتاش بهتر بودند. ولی قیمتهای نجومی، آنها را از دسترس اکثر افراد خارج می ساخت.
خیمه گاه دیگر دنیای کامپیوترها، دنیای یونیکس بود. ولی یونیکس به خودی خود بسیار گرانقیمت بود. آنقدر گرانقیمت که کاربران کامپیوترهای شخصی جرات نزدیک شدن به آنرا نداشتند. کد منبع یونیکس که توسط آزمایشگاههای بل بین دانشگاهها توزیع شده بود، محتاطانه محافظت میشد تا برای عموم فاش نشود. برای حل شدن این مسئله، هیچیک از تولید کنندگان نرم افزار راه حلی ارائه ندادند.
بنظر میرسید این راه حل به صورت سیستم عامل MINIX ارائه شد. این سیستم عامل، که از ابتدا توسط اندرو اس. تاننباوم (Andrew S. Tanenbaum) پروفسور هلندی، نوشته شده بود به منظور تدریس عملیات داخلی یک سیستم عامل واقعی بود. این سیستم عامل برای اجرا روی پردازنده های 8086 اینتل طراحی شده بود و بزودی بازار را اشباع کرد.
بعنوان یک سیستم عامل، MINIX خیلی خوب نبود. ولی مزیت اصلی آن، در دسترس بودن کد منبع آن بود. هرکس که کتاب سیستم عامل تاننباوم را تهیه میکرد، به 12000 خط کد نوشته شده به زبان C و اسمبلی نیز دسترسی پیدا میکرد. برای نخستین بار، یک برنامه نویس یا هکر مشتاق میتوانست کد منبع سیستم عامل را مطالعه کند. چیزی که سازندگان نرم افزارها آنرا محدود کرده بودند. یک نویسنده بسیار خوب، یعنی تاننباوم، باعث فعالیت مغزهای متفکر علوم کامپیوتری در زمینه بحث و گفتگو برای ایجاد سیستم عامل شد. دانشجویان کامپیوتر در سرتاسر دنیا با خواندن کتاب و کدهای منبع، سیستمی را که در کامپیوترشان در حال اجرا بود، درک کردند.و یکی از آنها لینوس توروالدز (Linus Torvalds) نام داشت.
کودک جدید در افق
در سال 1991، لینوس بندیکت توروالدز (Linus Benedict Torvalds) دانشجوی سال دوم علوم کامپیوتر دانشگاه هلسینکی فنلاند و یک هکر خود آموخته بود. این فنلاندی 21 ساله، عاشق وصله پینه کردن محدودیت هایی بود که سیستم را تحت فشار قرار میدادند. ولی مهمترین چیزی که وجود نداشت یک سیستم عامل بود که بتواند نیازهای حرفه ای ها را براورده نماید. MINIX خوب بود ولی فقط یک سیستم عامل مخصوص دانش آموزان بود و بیشتر به عنوان یک ابزار آموزشی بود تا ابزاری قدرتمند برای بکار گیری در امور جدی.
در این زمان برنامه نویسان سرتاسر دنیا توسط پروژه گنو (GNU) که توسط ریچارد استالمن (Richard Stallman) آغاز شده بود، تحریک شده بودند. هدف این پروزه ایجاد حرکتی برای فراهم نمودن نرم افزارهای رایگان و در عین حال با کیفیت بود. استالمن خط مشی خود را از آزمایشگاه معروف هوش مصنوعی دانشگاه MIT با ایجاد برنامه ویرایشگر emacs در اواسط و اواخر دهه 70 آغاز نمود. تا اوایل دهه 80، بیشتر برنامه نویسان نخبه آزمایشگاههای هوش مصنوعی MIT جذب شرکتهای نرم افزاری تجاری شده بودند و با آنها قرارداد های حفظ اسرار امضا شده بود. ولی استالمن دیدگاه متفاوتی داشت. وی عقیده داشت برخلاف سایر تولیدات، نرم افزار باید از محدودیت های کپی و ایجاد تغییرات در آن آزاد باشد تا بتوان روز به روز نرم افزارهای بهتر و کارآمد تری تولید نمود.
با اعلامیه معروف خود در سال 1983، پروژه GNU را آغاز کرد. وی حرکتی را آغاز کرد تا با فلسفه خودش به تولید و ارائه نرم افزار بپردازد. نام GNU مخفف GNU is Not Unix است. ولی برای رسیدن به رویای خود برای ایجاد یک سیستم عامل رایگان، وی ابتدا نیاز داشت تا ابزارهای لازم برای این کار را ایجاد نماید. بنابراین در سال 1984 وی شروع به نوشتن و ایجاد کامپایلر زبان C گنو موسوم به GCC نمود. ابزاری مبهوت کننده برای برنامه نویسان مستقل. وی با جادوگری افسانه ای خود به تنهایی ابزاری را ایجاد نمود که برتر از تمام ابزارهایی که تمام گروههای برنامه نویسان تجاری ایجاد کرده بودند قرار گرفت. GCC یکی از کارآمد ترین و قویترین کامپایلرهایی است که تا کنون ایجاد شده اند.
تا سال 1991 پروزه GNU تعداد زیادی ابزار ایجاد کرده بود ولی هنوز سیستم عامل رایگانی وجود نداشت. حتی MINIX هم لایسنس شده بود. کار بر روی هسته سیستم عامل گنو موسوم به HURD ادامه داشت ولی به نظر نمی رسید که تا چند سال آینده قابل استفاده باشد.
این زمان برای توروالدز بیش از حد طولانی بود...
منبع : technotux.com
ساعت 11:30 شب است. بسیار خسته است، به طوری که چشمانش باز نمی‌شوند. فردا هم از همان اول صبح کلی کار دارد. اما مگر می‌تواند بدون چک کردن ایمیل‌هایش بخوابد؟ پای رایانه‌اش می‌نشیند و به اینترنت وصل می‌شود. با خود می‌گوید: فقط نیم ساعت. بعد می‌خوابم. چند ایمیل چک میکند و چندتا هم جواب می‌دهد. دو سه نفر از دوستانش آنلاین هستند. شروع به صحبت با او میکنند. همزمان مشغول خواندن خبرهای روز در سایت‌های مختلف است. ناگهان به طور تصادفی چشمش به گوشه پایینی سمت چپ مانیتور می‌افتد و ساعت سیستم را می‌بیند. ساعت 2:30 بامداد است و او هنوز بیدار است.
تا به حال این اتفاق برای شما افتاده است؟ اگر پاسخ مثبت است، باید بگویم که علائم یک بیماری اینترنتی یعنی اعتیاد به وب یا WebAddiction در شما به چشم می‌خورد.
هنگامی که مرور کردن وب، ایمیل زدن، بازی، خرید، دریافت موسیقی، و چت کردن با کار و یا زندگی اجتماعی یک فرد تداخل ایجاد کنند، زمانی است که مشکل آغاز شده است. روانشناسان و محققان در نقاط مختلف جهان مشغول بررسی این مشکل هستند، تا افراد مقدار زمانی را پشت رایانه‌هایشان به سر ببرند که مشکلی برای آنها پیش نیاورد. مطابق تحقیقات جدیدی که در دانشگاه فلوریدا انجام شده و در تاریخ 7 آگوست منتشر شده است، برای تست اعتیاد به وب باید به 5 سوال پاسخ داد و برای به خاطر سپردن این 5 سوال باید کلمه Mouse را که حرف ابتدای این سوالال است، در ذهن ثبت کرد. این نکات و سوالات عبارتند از:
گذراندن زمان بیش از زمان مورد نظر روی اینترنت More Than intended time spent online
غفلت از سایر مسئولیت‌ها Other responsibilities neglected
تلاش‌های ناموفق برای کاهش مدت حضور روی شبکه Unsuccessful attempts to cut down
یک ناسازگاری مهم در روابط به علت استفاده از اینترنت Significant relationship discord because of use
اشتیاق و تفکر بیش از حد در زمان عدم حضور روی شبکه Excenssive thoughts or anxiety when not online
محققان دانشگاه فلوریدا این نکات را پس از ارزیابی روانشناسانه حضوری و رودررو روی 20 داوطلبی که احساس می‌کردند دچار این مشکل هستند و 17 دانشجو با سطوح مختلف استفاده از اینترنت، به دست آوردند. داوطلبان همگی افرادی بودند که در هفته بیش از 30 ساعت آنلاین بودند و مدت زمان استفاده غیر ضروری آنها از اینترنت 10 برابر بیش از زمان مورد استفاده برای کار یا تحصیل بود.
جالب است بدانید مطابق تحقیقات انجام شده حدود 25 تا 50 درصد از وابستگی شدید و اعتیاد به وب و اینترنت، در محل کار ایجاد می‌شود که این نکته نشان می‌دهد این عده از افراد برای شرکت در فعالیت‌هایی که ربطی به کارشان ندارد، حقوق میگیرند. بنابراین تحقیقات، هرکارمند بیش از یک روز کامل کاری را در هر هفته به مرور صفحات وبی می‌پردازد که ربطی به کارش ندارد.
از طرف دیگر، سر زدن به سایت‌های مختلف و گوناگون از سوی کارمندان باعث به خطر افتادن شبکه‌های داخلی شرکت‌ها می‌شود و احتمال نفوذ ویروس، کرم‌های اینترنتی و کدهای خطرناک را به این شبکه‌ها بالا می‌برد.
مشکل دیگری که در این مواقع ایجاد می‌شود، ترافیک بالاست. هنگامی که یک یا چند نفر از کارمندان مثلا در حال دیدن یک فیلم یا گوش دادن به یک آهنگ از روی شبکه هستند. ترافیک ایجاد شده باعث می‌شود تا سایر افراد دسترسی سریع و مناسب به اینترنت نداشته باشند.
این دلایل باعث می‌شود تا شرکتهای مختلف به فکر استفاده از فایروال و کنترل دسترسی کارکنان به اینترنت بیفتد تا بتوانند کارایی را بالا ببرند و امنیت شرکت خود را حفظ کنند.
البته در همین زمان بعضی از افراد عقیده دارند استفاده زیاد از اینترنت بد نیست. جفری کل (Jeffrey cole) مدیر دانشگاه کالیفرنیا، مرکز لس آنجلس برای سیاست‌های ارتباطی در این باره می‌گوید: گذراندن زمان‌های طولانی و زیاد روی اینترنت برای بعضی افراد در انجام کار، تحصیل و یا نوآوری بسیار مفید و مناسب است.
شما چه فکر می‌کنید؟ آیا به عنوان یک کاربر اینترنت میزان حضور خود روی شبکه را مناسب می‌دانید؟ به نظر میرسد در صورتی که آنلاین بودن باعث بروز مشکل در انجام کارها و زندگی اجتماعی شود، باید آن راکنترل کرد. زندگی در دنیای سایبر نمی‌تواند و نباید جایگزین زندگی در دنیای واقعی شود
منبع : ccwmagazine.com